miércoles, 10 de marzo de 2010

casi blanco

Buscotodasesascosasquemesaturanlagargantadenostalgiaparaapagarla
luzyquebrarencalmarodeadadealgunasdetuspertenenciastanoportunas
amisojoscuandotepiensoestandoasidefragilysuceptiblealosconstantes
golpesdeausenciaenesteaire.Necesitaríaenestosmomentosdealgún
sonidoquemeproveadeunindiciodetualmarespondiendoaltiempoylugar
delqueesdueñaacátanenmíenvezdejuguetearmeestasensaciónde
extrañar(te)tantopasadaslashorasdemásdeuncaféyelteléfono
completamentemudoaúncomosirealmentefueranecesariotal monólogodeaccidentesalavigiliamadrugal.Ahoracreoqueyano deberíaestaracáporquesédelinviernoquemeesperayaunque reciénesteaasomandoacomenzarsientoqueyahaysuficiente nievealrededorcomoparatenerunpocoobastantefrío.
Ydespuésnosqueda,comosupuesto acercamientode unaneuronaaotraparadecirteloqueseaoreconstruir siquieramediapalmadeuncuerpoverde;inevitablemente

recordar un poco

antes de dormir

No hay comentarios:

Publicar un comentario